In de voetsporen van de goudzoekers

Vandaag eens een keer niet alleen wat we gezien en gedaan hebben. Na ongeveer 7 weken en 7.000 kilometer zou het vreemd zijn als het in al die tijd alleen maar leuk zou zijn. Helaas, ook aan de andere kant van de wereld zijn er dingen waar we ons aan ergeren. Zoals:

- de openbare toiletten. In een van onze eerste blogs schreven we nog dat de toiletten schoon zijn. Toen hadden we alleen nog maar de toiletten op campings en bijvoorbeeld grote winkelcentra bezocht die allemaal goed te doen zijn. Inmiddels hebben we noodgedwongen ook anderen bezocht en soms weer net zo snel verlaten, omdat ze  qua viezigheid niet onder doen voor een gemiddelde toilet  in Aziatische landen. Vreemd genoeg lees je in de forums altijd positieve verhalen over het schone Australië, maar wij hebben daar toch andere ervaringen mee.

- wat ook vaak gezegd en geprezen wordt, is de relaxte “ no worries mate”  mentaliteit in dit land. We zouden het meer een vorm van traagheid willen noemen, dat vooral ergernis opwekt bij het uit eten gaan. Natuurlijk, we zijn op vakantie, we hebben geen haast, maar de bediening is echt tergend langzaam. Zo hebben we bij een lunch eens een uur moeten wachten op een hamburger en stukje knoflookbrood, bij een ontbijt duurde het bijna drie kwartier voordat er twee pancakes op tafel verschenen, en tijdens een diner in een steakhouse gaven we bij het afruimen van de tafel maar aan dat ze de drankjes die we vóór het eten al besteld hadden nu maar moesten laten zitten. En ze hebben er niets van, want als je een opmerking maakt wordt je nog vreemd aangekeken ook. Ze werken hier niet met fooien, misschien zou dat het verschil maken ?

- verder vinden we het met die alom geroemde vriendelijkheid wel meevallen. Als toerist ontmoet je nou eenmaal voornamelijk mensen bij recepties, winkels, restaurants etc. Natuurlijk zijn die niet onaardig, maar zij werken tenslotte ook in de dienstverlenende sector. We vinden de mensen alleen niet over lopen van vriendelijkheid. Dat is bijvoorbeeld ook goed te merken in het verkeer. Overal zijn de invoegstroken vrij kort. Het is toch gebruikelijk dat als je op de weg rijdt en je ziet dat men in moet voegen je even een baantje opschuift. Ondanks dat de baan ernaast meestal leeg is, zal men er niet over denken even op te schuiven. Je wacht maar gewoon tot de ander voorbij is. Dat geldt ook voor voetgangers. Zebrapaden zijn ook in dorpen en steden zeldzaam, en zelfs dan moet je nog opletten want auto’s rijden bij voorkeur door. Heel anders dan we bijvoorbeeld in Amerika gewend zijn. Natuurlijk zegt men dat daar de vriendelijkheid gemaakt is, maar zo ervaren wij dat niet en mocht dat zo zijn, dan hebben we dat toch nog liever.

Maar goed, het is hier ook weer geen kommer en kwel hoor. Wel zijn er wat opmerkelijke dingen:

- thuis draait de zon van links naar rechts, en hier andersom. Stom misschien, maar we hebben altijd gedacht dat de zon overal dezelfde kant opdraait. Niet dus !

- er mag langs de snelweg op de vluchtstrook gewoon gefietst worden

- er wordt veel gegokt. Overal waar je komt zie je op gebouwen pokies staan, wat betekent dat daar gokkasten staan en daar wordt goed gebruik van gemaakt. Ook zijn ze gek op bingo, en wordt er veel ingezet op sportuitslagen. We lazen ergens dat een Australier gemiddeld 2000 dollar per jaar vergokt, best wel veel.

Dan toch nog even hoe onze afgelopen week is verlopen. Na onze tocht langs verschillende dorpjes in de Southern Highlands belandden we in Canberra, de hoofdstad van Australië. Volgens velen een saaie en vooral politieke stad, en niet de moeite waard om naartoe te gaan. Nou lag het toevallig op onze route, en een hoofdstad moet je toch eigenlijk ook wel gaan bekijken. Het is inderdaad niet een stad in de betekenis van een gezellig centrum met leuke terrasjes, restaurantjes, en bezienswaardigheden op loopafstand. Alles ligt nogal uit elkaar, dus een auto is noodzaak. Maar er is genoeg te zien en we hebben ons een dag prima kunnen vermaken. Natuurlijk hebben we de parlementsgebouwen bezocht, maar ook het Australian War Memorial waar een mooi, indrukwekkend museum is ondergebracht, en we hebben de kunst in de National Art Gallery bekeken. We zijn naar het gebouw geweest waar het Australische muntgeld gemaakt wordt, hebben zelf ook nog een muntje geslagen, en hebben tijd doorgebracht op de markt die iedere zondag in een oud busdepot gehouden wordt. Het was toevallig rond lunchtijd, dus we hebben ons tegoed gedaan aan alles wat gratis te proeven was zoals noten, heerlijke kazen, brood, fudge, olijven, verschillende dressings en dippen. Wat een groot pluspunt van deze stad is, is dat de meeste bezienswaardigheden gratis toegankelijk zijn. We hebben nergens entree voor moeten betalen, met als gevolg dat de bezoekersaantallen hoog zijn. Dat is hier meestal wel anders, ze vragen soms de meest belachelijke prijzen.

Na Canberra zijn we verder naar het zuiden gereisd, hebben de staat New South Wales verlaten en zijn aangekomen in de staat Victoria. Onze kennismaking met deze staat was niet echt positief, want op de eerste avond is onze tafel gestolen. Maar verder valt er tot nu toe veel te zien. We reisden door het gebied wat ze de Goldfields noemen. Een mooi heuvelachtig groen landschap en leuke stadjes waar rond 1850 goud is gevonden, en met die nieuwe rijkdom is veel gebouwd wat redelijk goed bewaard is gebleven. We zijn onder andere in Beechworth , Bendigo en Ballarat geweest. Allemaal stadjes met gezellige sfeer en veel authentieke mooie,en soms minder mooie gebouwen. Wat opvalt is het aantal oude auto’s dat hier rond rijdt, erg leuk om te zien. Daarnaast komen we soms door dorpjes waar je echt het idee hebt dat de tijd heeft stilgestaan, en waar we zelf niet aan moeten denken om te wonen, maar wel leuk om te zien. Gisteren in Ballarat zijn we na een tijdje weer eens uit eten geweest zijn. We hadden een super restaurant gevonden, echt het lekkerst gegeten van de hele vakantie, alleen bij het afrekenen ging het even minder. Bij de rekening zaten wat minttoffee’s, Erik neemt er een en zijn kroon komt eruit. Er was gelukkig  nog een kliniek open, wij er gelijk heen, maar nee, geen tandarts in het stadje die zich daar aan wilde wagen. We moesten naar een tandkliniek in Melbourne, een luttele twee uur rijden maar we waren toch al van plan daar naartoe te gaan. Na “ slechts”  vier uur in de wachtruimte doorgebracht te hebben voordat we geholpen werden, stonden we na een kwartiertje weer buiten (dat was inclusief afrekentijd) met de melding dat ie niet weet of  ie het de rest van de vakantie wel houdt. Voor diegenen die wel eens klagen over de tandartsprijzen in Nederland, geloof ons, het kan nog hoger hoor !

Vanaf Canberra tot Ballarat hebben we een dag of zes prachtig weer gehad, met temperaturen tot 29 graden. Vanaf vandaag is dat weer over, en hebben we weer regen en zo’n 18 graden met het vooruitzicht dat het een paar dagen zo zal blijven. Net nu we ons verheugen op een paar dagen slenteren in Melbourne, en daarna de Great Ocean Road op rijden. Tasmanie is definitief van de baan, er is pas over een week een plekje op de boot en we vonden het uiteindelijk ook te duur. Bovendien was de temperatuur daar nog minder dan hier, en dat willen we onszelf niet aandoen.

Dan nog even onze berichtjes tot het thuisfront :

Jarl, nog een paar dagen en dan op vakantie naar Thailand en Cambodja. We weten zeker dat je Cambodja geweldig gaat vinden. Geniet van alles, let dit keer op je groene kaarten, op je geld, en neem condooms mee !

Marianne, dat zal inderdaad rustig zijn zonder die twee blaaskaken ! Maar geniet er stiekem nog maar van, want voor je het weet is je rust voorbij. En zijn er dit jaar weer van die sukkels bij Grenzeloos Verliefd, die denken dat die prins daar in het buitenland ook nog op een wit paard zit ? Moet je je nu helemaal alleen op de snoepvoorraad storten ? Wij doen aan deze kant van de wereld flink ons best !

Tineke en Charles, wat ontzettend triest voor Nadien en Chris, en natuurlijk ook voor jullie. Sterkte ! En ja, " blaricum"  zit natuurlijk weer opgesloten in zijn grot, gaat volgend jaar weer open. Zijn de mannen in het hofje al in voorbereiding voor oudejaarsavond ?

Eef en Tini, hoe gaat het met jullie kerstavond, al veel aanmeldingen ? En deden jullie nou ook nog een nieuwjaarsborrel  ? J

Dieuw, waar hang je uit ? Ben je nog steeds in Sardinië, of inmiddels verder gevaren of al weer thuis ? En hoe gaat het met Fransje ?

Nou, dat was weer een heel verhaal van ons. Wordt over een weekje weer vervolgd………….