Ons camperavontuur zit er helaas op...

En, is de rust overal teruggekeerd nu de Sint het land weer heeft verlaten ? Wij hebben al het sintlekkers wel gemist hoor, de pepernoten en marsepein. Dus zijn wij lekker uit eten geweest en hebben onszelf getrakteerd op de Australische lekkernijen. We hebben kangoeroe, krokodil, emu en kameel gegeten. De kangoeroe is onze favoriet….  

Ons camperavontuur zit erop, na 70 dagen en 11.400 kilometer hebben we hem vanmiddag ingeleverd ! Wel met hele gemengde gevoelens. Het benadrukt nog eens dat er al 2,5 maand op zit, en met het inleveren van je vervoersmiddel lever je toch ook een stukje vrijheid in. We vinden het reizen met een camper ideaal, en hadden zeker ook niet op een andere manier door Australië willen reizen. Aan de andere kant lijkt het ons ook wel weer fijn om aan de zijkant van het bed uit te kunnen stappen ipv naar het voeteneinde te klauteren, kijken we er naar uit om weer eens op een fatsoenlijke stoel te zitten en hebben we helemaal zin in de ontbijtbuffetjes in de hotels :).   

De laatste tien dagen, in de outback,  zijn bijzonder geweest. Wat een prachtig stuk van dit land ! Ondanks de vele kilometers die je hier maakt was het toch het meest ontspannende deel tot nu toe. Op elke camping een paar dagen gestaan,’s ochtends vroeg op pad voor een mooie maar soms pittige wandeling, en dan ’s middags een beetje in de schaduw zitten, boekje lezen, dutje doen, heerlijk !  

Vanaf Port Augusta zijn we eerst naar Cooper Pedy gereden, ongeveer 550 kilometer door een gebied waar praktisch niemand woont. De helft van de mensen daar heeft bedacht om onder de grond te wonen om de extreme temperaturen te vermijden. In de zomer kan het 50 graden worden, en ’s nachts kan het weer enorm afkoelen. Verder staat het stadje bekend om het opaal, hier wordt 90% van het opaal in de wereld opgegraven. Het landschap om het stadje ziet er daardoor nogal vreemd uit, in een cirkel van 40 kilometer zie je overal hopen zand waar gegraven wordt. Niet door bedrijven, maar alleen door particulieren. Het stadje zelf is niet veel aan. Het was zaterdagmiddag en dan ligt het leven in Australië toch al volledig stil, maar buiten wat rondhangende Aboriginals zag je hier geen enkel teken van leven. We zijn naar een opaalmijn geweest wat wel weer leuk was, en zijn de volgende dag in alle vroegte vertrokken naar onze volgende bestemming: Uluru.  

Na 750 kilometer door een verlaten landschap, met alleen om de paar honderd kilometer een tankstation /roadhouse, kwamen we aan bij Ulura en de Kata Tjuta’s. Twee grote natuurlijk bezienswaardigheden in de outback op grond van de Aboriginals, dat jaarlijks ongeveer 400.000 bezoekers trekt. Hier zijn we drie nachten gebleven. De dag na aankomst hebben we de wandeling rond Uluru gedaan, bijna 11 kilometer. Mooie en makkelijke wandeling. Je kunt de rots ook beklimmen (alhoewel de Aboriginals dat liever niet willen) maar het is zeer steil en er zijn tot nu toe al 35 doden bij gevallen. Wij lopen er dus gewoon omheen. Ook mooi. De dag erna zijn we naar de Kata Tjuta’s gegaan. Daar hebben we de wandeling Valley of de Winds gedaan. Slechts 7,5 kilometer, maar vanwege het soms steile klimwerk over rotsen al wat zwaarder. Na flink klauteren werden we beloond met een prachtig uitzicht. Ondanks dat Uluru de grote trekpleister is, vonden wij de Kata’s een veel mooier gebied. De camping was verder goed verzorgd, maar het was goed dat we in Port Augusta de nodige boodschappen ingeslagen hadden. Weliswaar waren er wat winkeltjes en zelfs restaurants, maar de prijzen waren belachelijk hoog.  

Drie nachten Uluru is wel genoeg, en vandaar uit zijn we ruim 300 kilometer verder gereden naar Kings Canyon. Wat een schitterend gebied. Er zijn mensen die alleen naar Uluru gaan en dit overslaan, niet doen ! We hebben onze mooiste Australië-wandeling hier gedaan, de Rimwalk. Slechts 6 kilometer, eitje denk je dan, maar je doet er gemiddeld 3,5 uur over. Je begint met een hele pittige klim, maar dat wordt echt zo beloond ! Dat is dan gelijk wel het nadeel van de gebieden als de Kata Tjuta’s en Kings Canyon. Ze zijn schitterend, maar om dat echt goed te kunnen zien moet je eigenlijk wel  de wandelingen maken. We hebben mensen aan zien komen op de parkeerplaats, hebben daar even rondgekeken, wilden de wandelingen niet doen en zijn weer weggegaan. Ja, dan heb je honderden kilometers gereden en dan zie je nog niet veel. Op de camping was het enige nadeel dat we iedere avond en ochtend bezoek kregen van een dingo. Op Fraser Island hebben we gehoord dat je er uit de buurt moet blijven, ze kunnen echt gevaarlijk zijn. Deze liep constant rond onze camper heen, en ondanks dat de buurman riep dat ie nog jong  was en waarschijnlijk die niet zoveel kwaad zou doen , ben je dan toch niet op je gemak.  

Na Kings Canyon was het weer terug naar ” de bewoonde wereld”, en zijn we naar Alice Springs gereden. Een stadje midden in Australië, waar we niet veel verwachtingen van hadden, maar we hebben het hier prima naar ons zin gehad. We zijn naar de Flying Doctors geweest, indrukwekkend werk wat ze doen. Ook een middag doorgebracht in Desert Park, een groot gebied waar je alles te weten komt over de drie verschillende woestijngebieden. Gisteren een dag naar de West MacDonnell Ranges geweest,weer een mooi natuurgebied met enkele indrukwekkende kloven. We hebben de twee mooiste bezocht. Alice Springs is verder een gemoedelijke stad, met behoorlijk wat Aboriginals. Tja, wat moeten we daar van zeggen……ze hangen, zitten en liggen op straat, in de parken, voor winkels, overal eigenlijk. En de lucht die er omheen hangt, verschrikkelijk gewoon. Je loopt echt met een boog om ze heen.  

Wat ons verder over de outback heeft verbaasd is de hoeveelheid groen overal. Ze noemen dit natuurlijk niet voor niets “ red center”  en als je altijd foto’s en films bekijkt zie je dan een grote lege rode vlakte. Nu heeft het dit jaar voor woestijnbegrippen veel geregend en dat is goed te zien. Overal zijn grassen de grond uit geschoten, zie je bloeiende planten en zitten er weer blaadjes aan de bomen. Toch ook wel bijzonder om op een rode zandvlakte ineens volop witte, gele en paarse bloemen te zien. Ook is het apart om in door regen ontstane watervlaktes, die jaren droog heeft gestaan, visjes te zien. Waar komt het vandaan ?  

Dus, dit keer op onze foto’s  alleen natuur, we hebben zoveel mooie foto’s gemaakt dat het moeilijk kiezen was. In totaal hebben we nu ongeveer 3.000 foto’s gemaakt, en dan hebben we nog een paar weken te gaan, dus dat wordt ook nog een leuke klus voor de wintermaanden thuis. Over winter gesproken, bbbbrrrrr, wat hebben jullie het slecht ! We lazen over het weer, de enorme files, en zien er nu al tegenop om terug te komen. Hier schommelt de temperatuur al een tijdje tussen de 30 en 36 graden, lekker !  

Ook hebben we weer de nodige dieren gezien. Zo zagen we eindelijk een kangoeroe met jong in de buidel (zie foto’s), en hebben we weer een paar slangen gezien waarvan voor de tere zieltjes onder jullie maar geen foto op de blog. De slang is namelijk in een innige omhelzing met een lief klein konijntje, laten we het erop houden dat bunny het niet overleefd heeft J. En het is toch ook wel erg vreemd om ineens kamelen te zien grazen, weer eens wat anders dan koeien, zagen we hier en daar wat verdwaalde paarden en ook weer wat emu’s.  

Vandaag zijn we nog naar het Old Ghan museum geweest, de Ghan is de trein die dwars door Australië rijdt, daarna zijn we naar een hotel gegaan, hebben de camper leeggehaald en ingeleverd, en net onze koffers ingepakt. Heel jammer, we hadden er graag nog een dag of tien in de outback aangeplakt om de 1600 kilometer naar Darwin te rijden. Dat moet dan maar op onze verlanglijst voor volgende vakanties komen te staan.  Morgenochtend vliegen we naar Perth aan de westkust, waar we vier dagen blijven voordat we naar Maleisië gaan voor toch echt de laatste twee weken. Natuurlijk gaan we ook daar proberen onze blog bij te houden………….  

Jim, ik heb Erik uit moeten leggen wat die “ NEE”  tatoeage betekent en hij begrijpt er helemaal niks van. Thuis vind ik altijd alles goed. Of ligt het daar misschien aan, dat ik dat ergens anders (dus op werk) moet compenseren :)  

Rob, hoe was je vakantie ? En vast al weer de volgende aan het plannen ?  

Marianne, de ene praatjesmaker is al weer terug, nog een paar weken dan is de andere er ook en heb je weer geluidsoverlast op de afdeling. Dan ga je weer af zitten tellen tot hun volgende vakanties :)  

Jarl, helemaal leuk die wel heeeeeeel lange mail met al je vakantiebelevenissen. Blij te lezen dat je het super naar je zin hebt gehad, en inmiddels ook met het reisvirus besmet bent. Echt typisch iets voor “ons”, je al met de volgende vakantie bezig houden terwijl je net geland bent.  We hopen toch dat wij daar een beetje invloed op gehad hebben. En we zijn het met je eens, ook wij vonden het eten in Cambodja lekkerder dan in Thailand. En ja, ook wij zien nogal tegen het temperatuurverschil bij terugkomst op !  

Hester, we moeten bij terugkomst maar wat tips uitwisselen, wij over Australië en jullie over Nieuw-Zeeland. Heeft ons eerlijk gezegd nooit zo getrokken, maar we hebben er hier hele enthousiaste verhalen over gehoord.  

En aan iedereen…………..succes met de files, over een paar weken komen we jullie daarin gezelschap houden :(  

Tot blogs uit Maleisië !